ျမန္တတ္တာေတြ မျမန္ေစဖို႔

ေယာက္်ားေတြရဲ႕ ျပႆနာထဲမွာ သုက္လႊတ္ျမန္ျခင္း၊ တစ္နည္းေျပာရင္ ေရရွည္ထိန္းမထားႏိုင္ျခင္းကလည္း အင္မတန္ ႀကီးမားတဲ့ ျပႆနာ တစ္ခု ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။သည္အတြက္ ေဆး၀ါးဆိုတာေတြလည္း ရိွပါရဲ႕။

ဒါေပမယ့္ တကယ္တမ္းမွာ သိပ္အလုပ္မျဖစ္ၾကတာက မ်ားပါတယ္။

အဓိကကေတာ့ စိတ္ပါပဲ။ စိတ္က သိပ္သန္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ သုက္လႊတ္တာလည္း

 ျမန္ၾကစျမဲပါပဲ။ အဲေတာ့ ကိုယ့္စိတ္ကိုယ္ ကိုယ္ထိန္းႏိုင္ဖို႔ လိုပါတယ္။

ခ်စ္တင္းမေႏွာခင္မွာ မိမိဘာသာ တစ္ကိုယ္ေရ အာသာေျဖတဲ့နည္းနဲ႔ သုက္လႊတ္ထားၿပီးမွ ခ်စ္တင္းေႏွာမယ္ဆိုရင္ အနည္းနဲ႔အမ်ားေတာ့ ထိန္းလို႔ ရႏိုင္ပါတယ္။ ရႏိုင္ပါတယ္လို႔သာ

 ေျပာတာေနာ္။ ရမယ္လို႔ အာမမခံႏိုင္ေသးပါဘူး။ အေတြ႕အၾကံဳလည္း နည္းမယ္၊ 

စိတ္ကလည္း သိပ္သန္ေနမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဒုတိယအႀကိမ္မွာလည္း ျမန္ေကာင္း

 ျမန္ေနႏိုင္ပါေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ ပထမအႀကိမ္ထက္ေတာ့ နည္းနည္းပိုၾကာမွာပါ။ အဲလို ေလ့က်င့္သြားမယ္ဆိုရင္ ေနာက္ပိုင္းမွာ ပထမအႀကိမ္မွာပါ ထိန္းႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။

 ဒါက တစ္နည္းပါ။ေနာက္တစ္နည္းက တစ္ကိုယ္ေရ အာသာေျဖရင္းနဲ႔ ေလ့က်င့္

တဲ့နည္းပါ။ လိင္ပိုင္းဆိုင္ရာ တံု႔ျပန္ခ်က္မွာ စိတ္တက္ၾကြလာတာ၊ အရိွန္ထိုးတက္သြားတာ၊ ဇာတ္သိမ္းကို ေရာက္တာ၊ ေက်နပ္အားရသြားတာဆိုၿပီး ေလးဆင့္ ရိွပါတယ္။ အဲဒီ့မွာ 

 အရိွန္ထိုးတက္သြားတဲ့ အဆင့္မွာတင္ ရပ္ေနၿပီး ဇာတ္သိမ္းအထိ မေရာက္္ေအာင္ တစ္ကိုယ္ေရ အာသာေျဖရင္းနဲ႔ က်င့္ယူႏိုင္ပါတယ္။ ကိုယ့္ရဲ႕ စိတ္ႏိုးၾကားမႈကို သုညကေန တစ္ဆယ္အထိ စေကးအရင္ခ်ၾကည့္လိုက္ပါ။ သုညဆိုတာ ဘာစိတ္မွ မရိွဘူးေပါ့။ စိတ္ကေလး နည္းနည္း စေပၚလာရင္ တစ္ေပါ့။ အဲဒီ့ကေန တစ္ဆယ္ေရာက္ၿပီဆိုရင္ ေပါက္ကြဲ ပြင့္ထြက္ၿပီး ဇာတ္သိမ္းကို ေရာက္ကာ သုက္လႊတ္ၿပီေပါ့။ အဲေတာ့ တစ္ကိုယ္ေရ အာသာေျဖရင္းနဲ႔ အဆင့္ ခုနစ္ေလာက္မွာ ထိန္းထားၾကည့္သင့္ပါတယ္။ တစ္ကိုယ္ေရ အာသာေျဖတာကို ေလ့က်င့္ခန္းတစ္ခုလို သေဘာထားၿပီး နာရီနဲ႔ အခ်ိန္မွတ္ကာ ငါးမိနစ္၊ ခုနစ္မိနစ္၊ ဆယ္မိနစ္၊ ဆယ့္ငါးမိနစ္စသျဖင့္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ထိန္းထိန္းၿပီး ေလ့က်င့္ထားမယ္ဆိုလည္း ျဖစ္ႏိုင္ျပန္ပါတယ္။

ေနာက္တစ္နည္းကလည္း ေလ့က်င့္ခန္းပါပဲ။ ဒါက်ေတာ့ ဆီးသြားရင္းနဲ႔ ဆက္မသြားေအာင္ တန္႔တန္႔ၾကည့္တဲ့ နည္းပါ။ တန္႔ရင္းနဲ႔ ကိုယ့္ကိုယ္ခႏၶာက ဘယ္အစိတ္အပိုင္းက အဲလို တန္႔ေအာင္ လုပ္ေနလဲဆိုတာကို စူးစမ္းႏိုင္ပါတယ္။ အဲလို တန္႔ယူတဲ့ ၾကြက္သားေတြကို သိလာၿပီဆိုရင္ ထိုင္ရင္းေနရင္း လဲေလ်ာင္းရင္းမွာ အဲဒီ့လို တန္႔ေအာင္ လုပ္တဲ့ ၾကြက္သားေတြကို ေလ့က်င့္ယူႏိုင္ျပန္ပါတယ္။ ခ်စ္တင္းေႏွာရင္းနဲ႔ အရိွန္က အဆင့္ ၇ ကေန ၈ ေလာက္အထိ ကူးၿပီဆိုတာနဲ႔ တန္႔ယူသြားမယ္ဆိုလည္း ျဖစ္ႏိုင္ေခ် ေနာက္တစ္နည္းပါပဲ။

ေနာက္တစ္ခ်က္က ခ်စ္တင္းေႏွာတဲ့အခါ အ၀င္အထြက္ လႈပ္ရွားမႈကို ထိန္းတာပါ။ ျမန္ျမန္သြက္သြက္ လႈပ္ရွားရာကေန ေႏွးလိုက္တာ၊ မလႈပ္ရွားေတာ့ဘဲ ဖိႀကိတ္တာမ်ားဟာလည္း အသံုး၀င္တတ္သလို ကိုယ္ေနဟန္ထား ေျပာင္းလဲျခင္းဟာလည္းပဲ စိတ္ကိုပါ ေျပာင္းလဲေစႏိုင္ၿပီး ထိန္းႏိုင္ေစတတ္ပါတယ္။

အေရးႀကီးဆံုးက စိတ္ပါပဲ။ အဲေတာ့ ကိုယ့္စိတ္ သိပ္ႏိုးၾကားေစတာမ်ိဳးကို ေရွာင္ၾကဥ္ႏိုင္မွ ထိန္းႏိုင္မွာကို သတိခ်ပ္သင့္ပါတယ္။ အျမင္အာ႐ံုေၾကာင့္ ကိုယ့္စိတ္ သိပ္ႏိုးၾကားတတ္ရင္ သိပ္မျမင္ရေအာင္ မ်က္လံုးလႊဲသင့္ပါတယ္။ အနံ႔ေၾကာင့္ တအားႏိုးၾကားတတ္ရင္ အနံ႔နဲ႔ နဲနဲ ခြာထားႏိုင္ရင္ ေကာင္းပါတယ္။

အရိွန္တက္လာခ်ိန္မွာ အာ႐ံုေျပာင္းလိုက္ႏိုင္ရင္ေတာ့ ထိန္းႏိုင္တတ္ပါတယ္။ အေကာင္းဆံုးကေတာ့ အံႀကိတ္ၿပီး ကိုယ့္ႏႈတ္ခမ္းကိုယ္ တအားနာသြားေအာင္ ကိုက္ခ်လိုက္တာမ်ိဳးပါ။ ေသလုေအာင္ နာရင္ ဟိုအာ႐ံုက ပ်က္သြားပါတယ္။ တခ်ိဳ႕က အဲလိုေျပာေတာ့ ျပန္စကားေထာက္ၾကတယ္။ သာယာခ်င္ပါတယ္ဆိုမွ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ နာေအာင္ လုပ္ရမွာလားတဲ့။ ဟုတ္ကဲ့… ကၽြန္ေတာ့္အေျဖကလည္း ရွင္းပါတယ္။ ဒါဆိုလည္း ဘာလို႔ ၾကာနည္း လာေမးေနရေသးတာလဲလို႔။ တစ္ခု လိုခ်င္ရင္ တစ္ခုကိုေတာ့ စြန္႔လႊတ္ရမယ့္ သဘာ၀ကို နားလည္သင့္ပါတယ္ခင္ဗ်ား။

ေနာက္တစ္ခုက ငါ့ဖို႔ပဲ မၾကည့္ဘဲ သူ႔ကိုသာ အေကာင္းဆံုး ျဖည့္ဆည္းေပးမယ္၊ သူ သာယာေအာင္ သူ ေက်နပ္အားရသြားေအာင္ ငါ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ေဆာင္ရြက္ေပးမယ္ဆိုတဲ့ စိတ္ကေလးကိုလည္း တစ္ခ်ိန္လံုး ေမြးေနသင့္ပါတယ္။ အဲဒါဆိုလည္း အနည္းနဲ႔ အမ်ားေတာ့ ထိန္းႏိုင္လာမွာပါ။

ေဆးကိုေတာ့ မၫႊန္းခ်င္ပါဘူး။ သိပ္လိုခ်င္ရင္ေတာ့ ေဘးမျဖစ္တဲ့ ေဆးေပးပါ့မယ္။ အဲဒါကေတာ့ ေခြးေတာက္ရြက္ကိုျဖစ္ေစ၊ ၾကက္ဟင္းခါးသီးကိုျဖစ္ေစ ခါးခါးေလး ေန႔စဥ္မွန္မွန္ စားေပးထားမယ္ဆိုရင္ ရက္ေပါင္း ၆၀ ေက်ာ္အၾကာမွာ ျမန္တတ္တာေတြ မျမန္ေတာ့တာ ေတြ႕လာရႏိုင္ပါတယ္။

ထပ္ေျပာမယ္ေနာ္… ဘာေတြ ဘယ္လုိလုပ္လုပ္၊ သိပ္ျပတ္လတ္ေန၊ သိပ္စိတ္သန္ေနရင္ သိပ္အေတြ႕အၾကံဳမ်ားၿပီး ထိန္းႏိုင္ပါတယ္ဆိုတဲ့သူေတာင္မွ ဖြတ္ရႊတ္ဒိုင္းသြားႏိုင္တယ္ခင္ဗ်။ အဲေတာ့ စိတ္နဲ႔ ေရွ႕ပိုင္းက သိုေလွာင္ သိမ္းဆည္းထားမႈ အခံက အဓိကဆိုတာကို မေမ့ၾကပါနဲ႔ ခင္ဗ်ား။